(Verslag) Zomaar een zaterdag in September

Om 06:00 uur liep de wekker af. Ja…., dat is redelijk vroeg voor de zaterdag zult u misschien denken. De één moet naar het werk en de ander heeft lekker vrij.
Het zonnetje kwam er deze ochtend al snel bij.
Er zat wat in de lucht en ik checkte nogmaals mijn sporttas.
Om 08:00 uur nog even gauw naar de plaatselijke kruidenier en daarna gauw richting Dordrecht. Het klokje in het dashboard gaf 08:41 uur. Ik reed voor het NS-station in Dordrecht langs. En daar stond hij dan de man uit Putte.
Snel begroeten Jack en ik elkaar en reden gezamenlijk via Rotterdam, Den haag in de richting van Amsterdam.
Bij afslag 5 verlieten we de rijksweg A4. Na nog wat kilometers reden we een man in een oranje hesje te gemoet. Na een vriendelijke begroeting werd ons een parkeerplaats aangewezen achter een mooi woonhuis en een nog veel mooiere tuin.
Daar zagen we de eerste bekenden; Gijs Honing, Dick van Es en Micha Havreluk. Na een korte groet en het schudden van de handen ging het richting het glazenhuis van de familie Elsgeest. Een gezellige drukte en vrolijke muziekklanken, daar moesten we zijn.
Het liep tegen 11:00 uur. Niemand zenuwachtig en een heel mooi gebaar: een check van 1500 Euro voor Ronald McDonaldhuis te Leiden. Nu waren wij, hardlopers, aan de beurt om een sportieve duit in het zakje te doen; een marathon over 17 ronden.
De één gaat voor de hele afstand van 42,195 kilometers en de ander doet het in 'estafette' vorm.
Onder het startdoek door, langs de kassen en dan richting het Braassemermeer.
Over de Noordkade ging het stap voor stap langs café De Haven. Daar kwamen de eerste lopers alweer retour. Bij de sluis het bruggetje over om na een aantal meters het keerpunt te bereiken.
En dan weer terug via dezelfde weg naar het glazenhuis. Wat zeg ik…? Door het glazenhuis om de laatste oranje pion heen en weer terug naar buiten.
Ik moest nog duidelijk op temperatuur komen want binnen besloeg mijn bril direct.
Na het eerste rondje wist ik het zeker; blij dat ik hier was gestart,……. Wat een feest!!!!
Op de smalle route verliep als goed, de snelle benen kregen netjes de ruimte en er werd goed op elkaar gelet.
Aan toeschouwers geen gebrek en door hen leek het net of het allemaal vanzelf ging.
De laatste rondjes werden toch wel wat zwaarder. De keerpunten gingen iets minder soepel en het bruggetje werd er zo langzamerhand één van de eerste categorie. Ook het klimmetje tussen de "telvrachtwagen" en de Noordkade werd wat zwaarder.
Ieder die aan de laatste ronde begon kreeg een oranje helm op zodat men kon zien dat het bijna was gedaan. Bij mij ging dat echter anders, men moet gedacht hebben voor zo'n grote rooie kop hebben we geen passende maat. Maar ik heb toch de enthousiastelingen langs het parcours bedankt en sommigen gegroet met "tot volgend jaar"

Beste mensen, vrijwilligers, toeschouwers, organisatie en alle anderen die belangeloos aan deze prachtige dag hebben bijgedragen, uit het diepst van mijn hart:

"Bedankt en hopelijk tot volgend jaar".

Met vriendelijke groet,
Paul van Wingerden